Jos Wienen kwam onverwacht op de koffie. | Foto: Piet van Kampen
Jos Wienen kwam onverwacht op de koffie. | Foto: Piet van Kampen Foto: Piet van Kampen

Bijzonder bezoekje aan huis

feest n Zoals bekend neemt burgemeester Jos Wienen na vijftien jaar afscheid als eerste burger van onze gemeente. Op dinsdag 20 september zullen vele inwoners hem de hand komen schudden en succes wensen in zijn nieuwe job in Haarlem.

Door Piet van Kampen

Vorige week donderdag had Wienen een van zijn laatste prettige plichtplegingen. Meerijden in de kinderoptocht ter gelegenheid van de Valkenburgse feestweek. Geen politiek gekrakeel, maar een ontspannen ochtendje. De optocht startte vlak bij mijn woning en ik liep op Wienen af. Ik mocht onder vier ogen altijd Jos tegen hem zeggen in die jaren die ik met hem heb meegemaakt. 'Jos, je bent op dertig voetstappen van mijn woning verwijderd en ik zou het bijzonder op prijs stellen als je even tijd hebt om een bakkie te komen doen'. Hij glimlachte veelbetekenend, maar had na afloop van de optocht natuurlijk nog zijn representatieve verplichtingen ten opzichte van de Oranjevereniging in Valkenburg. Zou hij nog komen? Mijn vrouw Yvonne en een paar vriendinnen zaten in de heerlijke nazomerzon lekker te kletsen. 'Komt hij echt?' Ja meiden, ik heb het aan hem gevraagd en maar afwachten dus'.

Prosecco

Na het buurtontbijt waren de dames aan de Prosecco verdaagd. Moet toch kunnen op zo'n feestelijke dag. De prikkelwijn prikkelde ook bij de dames. Na mijn tweede sigaartje ging ik naar beneden om nog wat werk achter de PC te doen. In de wetenschap dat de burgervader wel andere dingen aan zijn hoofd had dus had ik zijn bezoek aan huis al min of meer afgeschreven. Nauwelijks een paar minuten later riep Yvonne mij naar boven. 'Piet, meneer Wienen is er'. Dus de boel de boel gelaten en rap de trap op. 'Jos, wat geweldig dat jij er bent. Ik had het je niet kwalijk genomen als het niet gelukt was, maar dit stel ik bijzonder op prijs' .

Yvonne begon met meneer tegen hem te zeggen, maar dat sloeg al snel om toen ik en mijn buurvrouwen hem ook Jos noemden. Een ontspannen dialoog volgde en ik liet die vrouwen maar babbelen met de scheidende burgervader. Zo kregen zij een andere kijk op de man die ik jarenlang heb mogen meemaken en waardeerde dat hij toch even langs kwam.