De wereld is gek geworden, maar we kunnen er mee leven
n Geanimeerd gesprek met Chris Verhagen
Tijdcapsule n Op een nazomerse middag is er een gezellige ontmoeting met Cor Heemskerk en zijn oom Chris Verhagen, op een heerlijk terras in de Princestraat. De zon schijnt en onder het genot van een kop koffie vraag Cor zijn oom of hij een van de 35 koffers wilt vullen en in de kluis van het oude ABN-AMRO gebouw wil plaatsen, nu De Banck.
Deze kluis wordt ingericht als een tijdcapsule die in 2150 pas geopend mag worden.
'Zo, dus ik ben een van je uitverkorenen', grapt de 80 jarige Verhagen. 'Tja, als jij dat graag wilt, dan doe ik dat', vervolgt de oud-directeur van Uitgeverij Verhagen. De heren raken met elkaar in gesprek over de veranderingen in de wereld. In het verleden, maar ook nu anno 2016. Beide vragen zich af: 'Hoe zal het verder met de wereld gaan?'
Cor: 'Zijn er over honderd jaar nog groentebewerkingsbedrijven? Hoe snel gaat de vooruitgang van de economie nog. Wat gebeurt er als de computer uitvalt. We kunnen ook achteruitgaan. Als de pc uitvalt kunnen we niets meer. Ligt alles stil'. 'De mensen zullen toch zeker nog wel groenten eten', laat Chris zich ontvallen. 'Of zal er heel iets anders zijn'.
Chris vertelt over de jaren die achter hem liggen: 'De versnelling van het leven. Neem nu de productie van kranten. Mijn vader begon in 1922 met een uitgeverij. Toen werden er 400 kranten van 4 pagina's in een uur gedrukt. In 1966 namen mijn broer Arie en ik het bedrijf over en in 1974 kwam de rotatiepers. Daarmee drukten we 30.000 kranten van 16 pagina's. Ging dus vier keer zo snel'.
Zelf denkt Chris dat er in de volgende eeuw geen papieren kranten meer zijn. 'We zijn dan allemaal verbonden met de computer. Nee, er is dan niets meer over van het oude vak, het ambacht bestaat dan niet meer'.
Oorlog
Chris is van 1936 en kan zich nog heel goed de oorlog herinneren. De Nederlandse troepen gingen mobiliseren. Valkenburg was nog een vliegveld. Wij hebben toen vier Nederlandse soldaten in huis gehad. Toen vliegveld Valkenburg werd veroverd, en Nederland capituleerde, kregen we vier dagen later een aantal Duitse officieren in huis. Wij woonden in de Hofstraat en de soldaten waren in de Julianaschool gelegerd. Met een van hen ging ik altijd mee naar Café Koster. Kreeg ik van hem een reep kwatta chocolade en ging ik weer naar huis. Als de officieren wegwaren gingen mijn broer en ik stiekem in zijn kamer kijken. In het nachtkastje lag een revolver met kogeltjes. Daarmee ging wij dan weer knikkeren. Nee, ik heb geen angst gehad. En honger hebben wij ook niet gehad.
In de oorlog mocht mijn vader een aantal jaren geen kranten uitgeven. Toen gaf hij de Rijnsburger, Oegstgeester Courant en het Katwijks Weekblad uit. Hij kocht voor het hele jaar papier in, wel zo'n 2 a 3 ton. Omdat wij ook een handelsdrukkerij waren, zijn in die jaren de rekeningen voor handelaren op het krantenpapier gedrukt'.
Waar Chris en Cor ook uren met elkaar over kunnen praten is kunst, in het bijzonder schilderijen. Samen hebben ze heel wat veilingen en galeries bezocht.
De liefde voor kunst is bij Chris al op heel jonge leeftijd begonnen. Hij vertelt: 'Als zes jarige jongen ging ik naar de gereformeerde school in Leiden, naast de Hooglandse kerk. We hadden middagpauze van 11 tot 14.00 uur. Iedereen ging naar huis, maar ik zat daar alleen. Ik ging toen al naar de Lakenhal. Dat kostte niets en het was er warm. Daar heb ik mijn ogen gescherpt voor de kunst. Op mijn 12e jaar kocht ik mijn eerste schilderij in Kampen. Voor 20 gulden. Ja, die heb ik nog. En nee, het was geen topper'.
En wat doet Chris Verhagen in de koffer?
'Nu ik er over nadenk, vind ik het heel leuk om iets in de koffer te doen, wat ons nageslacht tot denken zet. En hen dan informeert hoe het leven er anno 2016 uitzag. Ik doe er een oude stempel in. Maar ook loden letters, waar vroeger de kranten opmaak mee is begonnen. Ook gaat er een gravure in van Rijnsburg met een afbeelding van de Grote kerk en de Abdij. En natuurlijk een foto van mezelf. Over honderd jaar…… tja hoe zal de wereld er dan uit zien. Ik vind nu al dat de wereld gek is geworden. Dat zal nog wel gekker worden. Maar we kunnen er mee leven, we moeten wel'.
De Serre is de nieuwe stek van Tuincentrum de Mooij
lunch n Deze week zijn de deuren van lunchroom 'De Serre' voor het eerst voor publiek geopend. Zo gauw de bezoekers van Tuincentrum De Mooij aan de Noordwijkerweg zagen dat ze terecht konden, voor een lunch en kopje koffie, namen ze bezit van De Serre. Deze week staat 'De Serre' in het teken van de opening.
'Het totaalplaatje van Tuincentrum De Mooij is compleet', licht Henk Jan de Mooij enthousiast toe. 'We wilden heel graag uitbreiden met een lunchroom, maar dat wilden we meteen goed doen.'
Vers
'De bestaande koffiecorner is nu omgetoverd tot een complete lunchroom, die gerund wordt door twee ervaren horecamensen. De ruimte is sfeervol ingericht, met leuke zitjes, een openhaard, kinderhoek en leestafel. In de eigen keuken worden de dagverse producten bereid zoals een groot assortiment verse broodjes, soep en salades.
Voor de echte koffieliefhebber wordt de koffie met een echte pistonmachine gemaakt, en is er keus uit verschillende homemade heerlijkheden.
Tijdens de koopavond, op vrijdag, kan men aanschuiven voor een daghap. Ook zijn er diverse ideeën die gehouden kunnen worden in de lunchroom, zoals het genieten van een uitgebreide high tea.'
Actie
'Uiteraard maken we een feest van deze uitbreiding.
Kijk naar onze actie op de flap van de krant en houd facebook in de gaten.'