Afbeelding

Toren in Zicht: Vrolijk

Column Columns

De Brabanders Truus en Louis wonen sinds 2006 in Rijnsburg. Hun belevenissen willen ze graag met u delen.

Soms zijn er van die zonnestraaltjes die je dag niet meer kapot kunnen maken. Je moet het willen zien en er voor openstaan. Vorige week had ik zo'n moment. Bij het uitlaten van de hond. In mezelf zat ik te brommen dat het nog steeds zo koud was en trok de kraag van mijn winterjas nog even hoog op. Uit deze mijmering werd ik opeens vrolijk begroet voor een enthousiaste jongen op de fiets. Met regelmaat kom ik hem tegen. En altijd is hij vrolijk. Tegen iedereen. Hij belt en roept dan vaak van een afstand 'dag mevrouw'. Soms voegt hij er aan toe dat ik zo'n leuk hondje heb. Deze keer kijk ik op want ik hoor een: 'Joehoe', vanavond fakkeloptocht, doet u ook mee? Ik heb er nu al zin in'. Ik steek mijn hand op en voordat ik kan antwoorden is hij mij alweer voorbij. Fakkeloptocht? O ja, het is vandaag 5 mei, Bevrijdingsdag. Heb inderdaad iets over een Fakkeloptocht gelezen. Ben er nog nooit geweest. Was het vanavond ook eigenlijk niet van plan. Maar het enthousiasme van die jongen, ik schat hem op ongeveer een jaar of 16, liet me die dag niet meer los.

Ik zocht nog even naar het programma en besloot om de ontsteking van het vrijheidsvuur en de fakkeloptocht eens van dichtbij mee te maken. Bij het gemeentehuis aan de Zeeweg was het een enorme drukte. Vooral heel veel kinderen met hun ouders. Een aantal muziekkorpsen verhoogde de sfeer. Tussen het publiek tuurde ik op zoek naar mijn 'onbekende vriend'. Maar kon hem een, twee, drie niet ontdekken. Lopers van Atletiekvereniging Rijnsoever hadden het vuur vanuit Wageningen opgehaald en overhandigden dit aan de burgemeester. Vervolgens aan hem de taak met dit vuur het bevrijdingsvuur voor Katwijk te ontsteken en te verspreiden. Wat een bijzonder moment om dit eens van nabij mee te maken. Een dag eerder herdachten we de oorlogsslachtoffers en nu vierden we met elkaar de vrijheid. Het lijkt allemaal zo gewoon. Het is goed om er bij stil te staan hoe bijzonder en kostbaar onze vrijheid is. Daarom ben ik ook van mening dat we deze dagen, 4 en 5 mei in het teken moeten laten van de omgekomen soldaten en andere slachtoffers die hun leven voor ons land hebben gegeven in de Tweede Wereldoorlog. Alsook de vrijheid die ons land in 1945 weer terugkreeg. Het plan om omgekomen asielzoekers ook op 4 mei te herdenken is niet door gegaan. Het is een ramp van een andere orde en verdient een andere herdenking. 4 en 5 mei, de ene dag kan niet zonder de andere dag. De betekenis van deze nationale dagen mag niet verwateren. Ik kijk naar de lange stoet kinderen met brandende fakkels. En opeens zie ik mijn 'onbekende vriend' glunderend naar zijn fakkel kijkend en vervolgens met een serieuze blik de stoet volgend. Vrijheid geef je door. Het is het waard om hier elk jaar bij stil te staan.

Hoedoe.

Uit de krant