Nooit meer zoenen op de brug

Daan en Martin hadden het er een paar weken geleden over in hun mailwisseling Goeiedag Neef in De Katwijksche Post. Maar ik kon het niet echt geloven. De brug in Panbos is er niet meer. Vorige week besloten om zelf maar eens poolshoogte te nemen. En tot mijn schrik is de brug inderdaad verdwenen.

Door Sandra Kornet-van Duijvenboden

Navraag bij de gemeente leverde op, dat de brug op 7 juni is verwijderd. ‘Bij een inspectie van de bouwer van de brug bleek de brug helaas niet meer veilig. De bekende brug was te oud en verrot om nog overheen te lopen. Voor de veiligheid van wandelaars is daarom de geliefde brug verwijderd’, aldus een woordvoerder van de gemeente.

Inderdaad een geliefde brug. Een brug met een voor mij bijzondere betekenis. Bij wandelingen in Panbos lopen mijn geliefde en ik altijd over die brug. En in het midden van die brug, precies in de knik, geven we elkaar een zoen. Een traditie die jaren geleden is ontstaan met mijn echtgenoot.

Dinsdag 16 augustus is het 12 jaar geleden dat mijn echtgenoot overleed. Zijn einde kwam niet onverwacht. Het gaf hem de tijd om zaken te regelen, afscheid te nemen en instructies achter te laten. Zoals wat er met zijn as moest gebeuren. Die moest ik verstrooien op locaties met een voor ons bijzondere betekenis. En daar hoorde die brug in Panbos nadrukkelijk bij.

En zo stond ik op een gegeven moment alleen op die brug, in de knik, ’s ochtends vroeg schichtig om me heen te kijken of er niemand aan kwam. Met een drinkbeker met wat as. Daarbij heb ik destijds de tip van mijn echtgenoot goed in m’n oren geknoopt: niet tegen de wind in strooien! Gelet op mijn onhandigheid bleek dat een zeer goede tip te zijn. In gedachten hoorde ik hem lachen.

Meer in De Katwijksche Post van vandaag.