Vrijwilligers van Tennisvereniging De Rijnkanters

Het nuttige met het aangename verenigen

Zij worden vaak als beeldspraak met 'het cement van de samenleving' betiteld of 'de kurk waar de samenleving op drijft'. In deze twee citaten ligt besloten wat vrijwilligers voor de gemeenschap, maar in dit geval voor een sportvereniging betekenen. Tennisvereniging De Rijnkanters mag zich gelukkig prijzen met een aantal mannen die wekelijks de nodige hand- en spandiensten verrichten. Zij verdienen een podium.

Door Piet van Kampen

Het is een willekeurige donderdagmorgen als ik een bezoekje breng aan de mannen die even pauze nemen en onder het genot van een lekker bakkie ontspannen uitblazen van de gedane inspanningen. Harken, kruiwagens en de snoeischaar krijgen even rust om na een stief kwartiertje weer ter hand genomen worden. Jan Bart Heemskerk, Aad Kagenaar, Arie Korpelshoek, Dik Cederhout, Piet Zuyderduyn, Jan van der Burg, Kees Appel en Cees Bouwman nemen het er even van. Laatstgenoemde is de zogenaamde 'groundman', de man die verantwoordelijk is voor de conditie van de banen. De overige bikkels zijn deze dag bezig met het onderhoud van het vele groen dat het tennispark omzoomt en bijdraagt aan de sfeervolle entourage. 'Maar behalve het onderhoud van het groen zijn er nog tal van andere klusjes die wij doen. Voor zover mogelijk doen wij alles zelf, maar echt specifieke dingen moet je soms aan vakmensen over laten' vertelt Van der Burg.

'Wij willen iets voor de club betekenen', verwoordt Kees Appel de inzet van de mannen die allen lid zijn van de club en nog regelmatig een balletje slaan. Appel was zelf ook een aantal jaren bestuurslid en draait net als zijn kompanen ook bardiensten. Donderdagmorgen is het vaste prik dat het groepje op het park aanwezig is. 'Maar als er veel moet gebeuren maken wij ook nog wel eens wat extra uurtjes', licht Appel toe. 'We vormen een hecht en gezellig clubje, maar er vallen wel eens mensen af vanwege de leeftijd of gezondheid. Het is moeilijk om nieuwe mensen erbij te werven', geeft hij aan.

Het is net zo als bij veel verenigingen dat nieuwe aanwas bepaald niet staat te dringen. Mensen met een echt clubhart schijnen in deze maatschappij steeds schaarser te worden; maar helpende handen zullen er altijd nodig blijven. Naast de standaardwerkzaamheden steekt het groepje ook de nijvere handen uit de mouwen bij activiteiten zoals het opzetten van tenten bij de diverse toernooien en festiviteiten. Er kan altijd een beroep op hen worden gedaan. Het lijkt allemaal zo gewoon dat als leden en bezoekers de accommodatie betreden dat deze er dan spic en span bij ligt. Men realiseert zich niet of nauwelijks wat er allemaal bij komt kijken en achter de schermen gebeurt. Zij zijn goud waard voor de vereniging.

De koffie is op, de pauze voorbij en de mannen gaan weer aan het werk. Het werk dat zich week na week weer aandient en dat met hart en ziel door hen wordt gedaan. Het nuttige met het aangename verenigen, want zij hebben er met elkaar nog steeds veel plezier in en weten waar zij het voor doen.