Ui Catcher

Afval perikelen

De wijze waarop hier in Rijnburg wordt omgegaan met het scheiden van afval blijft de gemoederen bezig houden. Vorig week heeft een groep van 42 Rijnsburgers een brief gestuurd aan B&W over dit heikele onderwerp. Een brief vol aanbevelingen. Het moge duidelijk zijn: het is deze mensen ernst, we moeten met z'n allen beter ons afval gaan aanbieden. Veel inwoners zijn daar helaas nog niet mee bezig. Ze weten veelal alleen de minpunten van het toekomstige inzamelsysteem te benoemen. Zelfs de kerken zijn inmiddels bezig met het redden van de planeet getuige althans de allereerste duurzaamheidsmarkt georganiseerd door Protestants Gemeente Rijnsburg in de Voorhof.

Ik heb daar vorige week donderdagavond ook even rondgelopen. Ik sprak er een dame die me vol vuur vertelde dat het haar gelukt was binnen enkele maanden van drie grijze afvalzakken per week naar een zak in de drie weken te switchen. Voorheen kiepte ze alles in een zak maar nu was het voor haar een sport geworden om zoveel mogelijk afval te scheiden. Helaas hadden haar kinderen haar voorbeeld nog niet gevolgd en ook op visites moest ze vaak haar passie verdedigen. 'Weet u, ik ben zo blij dat de kerken inmiddels ook beginnen te begrijpen dat we onze aarde naar de knoppen helpen met ons gedrag. Deze markt is in ieder geval een startpunt voor verbetering. Ik hoor van familie dat in omliggende dorpen op sommige kerken en zalencentra al zonnepanelen liggen, nu daar zouden ze hier ook mee moeten beginnen. We zijn toch niet voor niets rentmeesters?'. Dat laatste woord kende ik niet. Ze legde uit dat het in de Bijbel stond en het betekende dat de mens door God persoonlijk was aangesteld over het beheer van de aarde. 'Nou we hebben er een potje van gemaakt, maar gelukkig kunnen we nog een hoop goedmaken'. Ik wenste haar succes.

Ik dacht aan de vrouw terug toen ik enkele dagen later een fietsrondje maakte door ons dorp. Ik reed over de Spinozalaan, toen ik daar op de stoep pal naast de ingang van een woning een aantal PC schermen op straat zag liggen. Door iemand gewoon neergegooid. Dagen later lagen ze er nog. Neen, bedacht ik mij, hier in Rijnsburg zijn we beslist nog niet echt met het milieu in welke vorm dan ook bezig. Om triest van te worden.

Over triest gesproken, mijn vorige column waarin ik meldde dat ik geschokt was door de PodKat filmpjes van stomdronken Rijnsburgse jongeren heeft de nodige reacties opgeleverd. De meeste inzenders begrepen overigens de ophef niet. Een bakkie op in de feestweek moest kunnen. Dat alcohol vooral op jonge leeftijd veel hersencellen kapot maakt besefte slechts een inzender. Dat is nu echt om triest van te worden. Arme jeugd.

Reageren?
uicatcher@gmail.com