Bakkie

Communicatieadviseur|columnist Teuntje van Delft kijkt tweewekelijks met gevoel, scherpzinnigheid en humor naar de wereld om ons heen.

Lijnrijden

Mensen die me kennen, weten dat ik de Rijnsburgse bloemenhandel en wereld er omheen een warm hart toedraag. De kwekers, de handel, de toeleveranciers, maar zeer zeker de lijnrijders.

Ik heb diep respect voor ze. Niet omdat ik meerdere malen betrokken was bij de lijnrijdersbeurzen, maar vooral omdat ik hun dynamische wereld en werk zo goed ken.
Als ik van diverse plaatsen vanuit het land via de snelweg naar huis rijd, haal ik altijd een paar bloemenwagens in. Dan heb ik de neiging om ze tijdens het passeren te groeten of vlak voor ze te gaan rijden en aan te geven, kijk ik ga ook weer naar Rijnsburg toe. Natuurlijk is dat zwaar overdreven, want de lijnrijder achter het stuur zou alleen maar denken: weer zo'n malloot op de weg!

Dus denk ik alleen maar, wat is het weer laat, waar zou hij vandaan komen, kan hij meteen doorrijden of moet hij eerst van zijn tachograaf nog een dutje doen. Hoe laat zou hij thuis zijn en zit het er nu op of moet hij morgen weer inkopen?
De lijnrijder koopt niet alleen zijn bloemen in, hij kijkt welke bloemen zijn klanten nodig hebben, welke nieuwe teelten er zijn, waar hij zijn klanten een plezier mee kan doen, wat hij kan meenemen ter aanvulling en uiteraard of de kwaliteit goed is. Dan kijkt hij of hij nog bijmateriaal nodig heeft, of hij nog even moet bellen en dan als alles bij zijn box is afgeleverd, hoe snel hij kan inpakken en wegwezen. Misschien een eenzaam maar wel krachtig beroep. En passant wordt een belletje met thuis gepleegd, de prijzen op de website via het tablet aangepast en na nog even getankt te hebben, gaat hij op pad.

Naast het vaak einden rijden, het 'gezellige en persoonlijke' praatje bij de klant, schrijft hij op wat hij de volgende keer mee moet nemen, doet de boekhouding en nog heel veel meer. En als hij dan eindelijk, vaak na een paar dagen, weer thuis is, is hij blij dat hij vrouw en kinderen ziet, even met zoonlief of dochter naar het sportveld kan of soms nog even bij zijn ouders langs. En dan heb je bijna geen tijd meer over of zin om vergaderingen na te lopen, die misschien van belang kunnen zijn voor je toekomst.

En toch moet er iets gebeuren. Het was afgelopen zaterdag niet druk tijdens het Lijnrijdersevent. Begrijpelijk, maar jammer. Op het moment is er veel discussie rond het sluiten van de fysieke plantenklok. Het was al bijna gelukt. Maar wat als de fysieke veilingklok in 2020 in Rijnsburg sluit? De SLB heeft gelobbyd om de klok in elk geval tot 2020 open te houden en dan? Houden de lijnrijders en handelaren hun fysieke klok of wordt het alleen kopen via beeldscherm? Wat gaat er dan gebeuren met de lijnrijdersbedrijven, die niet heel groot zijn?

Het zal toch niet of het zal zo'n vaart niet lopen, is niet meer van deze tijd. Nu is het tijd om samen die krachten te bundelen.