Afbeelding
Foto: PR

Bakkie: Talent

Column Columns

Communicatieadviseur/columnist Teuntje van Delft kijkt tweewekelijks met gevoel, scherpzinnigheid en humor naar de wereld om ons heen.

Talent

Als ik mijn app met de afbeelding van een schilderij heb verstuurd, krijg ik direct een reactie van mijn dochter. 'Wat gaaf waar heb je die gekocht.' 'Helemaal niks gekocht', app ik trots terug. 'Zelf gemaakt.' 'Nee, echt? Je hebt talent. Wat goed, hoe kom je zo?'
Ja, dat is wel even een verhaal.

In de veronderstelling dat ik naar een verjaardag bijeenkomst zou gaan, zwaait de deur open en kom ik in een vrolijk verlichte ruimte met mensen, die allemaal iets anders aan het doen zijn. Helemaal geen bokken bij de bokken en geitjes bij de geitjesavond, maar een avond waar er iets van je verwacht wordt. Of eigenlijk juist niet: een avond waarop je volledig jezelf kan zijn. Je kan zitten of in beweging zijn. Sjoelen kan, wil je praten dat kan ook of tafeltennissen. Ik zou wel willen, maar na die laatste val die in het ziekenhuis eindigde, denk ik iets anders over rennen. Ik kijk rond. Er is ook een gelegenheid om te schilderen. Vrolijke afbeeldingen. Mijn schilderaspiraties houden op bij de deurposten en ramen, terwijl mijn creatieve aspiraties stopten bij 'het toen helemaal 'hot' zijn' van de volksschilderkunst. Enfin, nadat de wederzijdse families wel 'genoeg' hadden en ik niet ontdekt ben, ben ik er maar mee gestopt. Dat was het. Beter ook.

Ik loop langs de afbeeldingen, het ziet er gaaf uit. En lekker bezig zijn, trekt me ook wel. Er is van alles; verf in allerlei kleuren, penselen, verschillende afbeeldingen, carbonpapier, potlood, glitters. Je kunt het zo gek niet bedenken. Toch ook geen wonder, dat mensen hier een vrijgezellenfeest vieren of een high tea. Weer eens iets anders met elkaar lekker bezig zijn onder het genot van een hapje, drankje en praatje. Je hoeft zelfs niets te zeggen. Heel prettig. Ik kies een hagelwitte ondergrond en ga aan de slag. Er liggen allerlei afbeeldingen. Rondborstige dames, een dikke tante en mooie vlinders. Ik kies een tekening van een dame en een heer. Samen zwierend en nippend van een glaasje bubbels. Daar kan ik wel wat van maken. De mooiste kleuren passeren de revue. Ik meng, probeer uit, combineer en bedenk of mijn leven er vanaf hangt. En ineens zijn we drie uur verder. Het wordt nu toch wel tijd om af te ronden. Nog even de wimpers iets langer maken en bubbels in het glas. Het wordt wonderbaarlijk. Als overwinnaar van de strijd ga ik met mijn schilderij naar huis. Jammer, dat je voor de Rijnsburg Oranje Expositie meerdere exemplaren moet inleveren.


'Mam, je hebt echt talent.' Ik kan niet anders dan het beamen. Alhoewel ze nog niet weet, dat het allemaal voorgetekende voorbeelden waren, die ik met behulp van carbon kon overtrekken en eigenlijk hetzelfde inkleuren. Maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb er gewoon mijn eigen 'touch' aan gegeven, met felle kleuren en veel glitter. Natuurlijk waren er nog meer. Ook wel aardig moet ik zeggen. Maar als ik echt eerlijk ben, is die van mij het mooiste!

Uit de krant