Heftige week met heel veel indrukken
Algemeen• Vrijwilligers Kind in Oost-Europa brengen voedselpakketten, kleding en dekens naar Roemenië
Onderweg naar Kerst, een tijd van verwachting, een tijd van samenzijn, gezelligheid en drukte in de winkels. Dat dit niet voor iedereen zo is, hebben vrijwilligers van de Katwijkse Stichting Kind in Oost-Europa gezien in Roemenië, toen ze daar vorige week waren voor de jaarlijkse kerstactie. De stichting organiseert al een aantal jaar een actie waarbij voedselpakketten, kleding en dekens worden uitgedeeld onder de allerarmsten in Roemenië, in de omgeving van Boekarest.
Door Jan van der Plas
'Op maandag hebben we samen met het Roemeense team ruim 500 tassen met boodschappen gevuld, onder andere met olijfolie, meel, rijst, boter, melk, kaas, worst, fruit en wasmiddel. Hier zijn heel veel voorbereidingen aan vooraf gegaan in Nederland en ook in Roemenië. Aan het eind van de dag mag het resultaat er zijn; zoveel prachtige voedselpakketten in de opslag, we zijn er klaar voor om op pad te gaan. Op dinsdag vertrokken naar Boekarest, een grote stad met ruim 2 miljoen (geregistreerde) inwoners, veel mensen leven hier in armoede. We zien het met eigen ogen als we de huisjes binnenstappen, klein, vochtig, donker en kaal soms niet meer dan een schuurtje. We ruiken de stank en staan er middenin, het is hier de realiteit van alledag. Grote gezinnen die in een kleine ruimte leven met beperkte voorzieningen, het lijkt een andere wereld. We bezoeken een vrouw die door haar man is verlaten omdat ze christen is geworden, ze kampt met diabetes en andere lichamelijke problemen. Ze ontvangt een uitkering van 400 lei (nog geen € 100) per maand en vertelt dat ze al 300 lei aan huur kwijt is. Er blijft dan nog maar weinig over om van te leven, wat is ze blij met het voedselpakket dat we daar achterlaten. Het is koud als we op woensdag in het dorp Tamasi pakketten uitdelen, via de lokale kerken en voorgangers komen we aan de adressen. Zij weten waar de armoede het grootst is en zo komen de pakketten op de juiste plekken terecht. Voor deze mensen is een voedselpakket meer dan welkom, we zien dan ook veel blije gezichten, de mensen zijn dankbaar. Er komt veel op ons af, zoveel armoede, het is veel meer dan we hadden kunnen denken; het is zo overweldigend.
Vaak zijn het ook ouderen die met weinig moeten rondkomen, dat wordt duidelijk als we een man en vrouw ontmoeten. Ze wonen in een huisje van hout met muren van aarde en stro, er is niet eens een kachel. De man draagt een versleten colbertje met daaronder een oud shirt. Geen lekkere winterjas, geen trui; wat een armoede. Maar wat geeft deze man een getuigenis; zijn woning is al in de hemel vertelt hij ons via de tolk, en wat we hier op aarde hebben is maar tijdelijk en dus niet het allerbelangrijkst. Gelukkig kunnen we hier een jas, sjaals en een voedselpakket achterlaten. 's Middag rijden we door naar Snagov, het is al vroeg donker en dat maakt het allemaal nog wat droeviger en somber om te zien. Flats die aan de buitenzijde netjes zijn opgeknapt met Europees geld zien er op het eerste gezicht best netjes uit, maar zodra je het portiek instapt is dat gevoel heel snel verdwenen. De deur gaat open en we staan in een donkere hal, hier woont een gezin, er is geen elektriciteit, dus ook geen licht wat aankan, de man probeert met een lucifer wat licht te maken, een blik in de kamer, in de hoek staat een bed, er liggen wat kleden op de grond, verder nog een tafel en een kast en een paar kale muren, verder niets. Alle spullen zijn vuil en versleten, hoe kan je hier wonen als gezin, het is onmenselijk. Ook hier laten we een voedselpakket en het nieuwe testament achter. Zo proberen we wat licht te brengen in een donkere wereld
Een dag later (donderdag) gaan we weer op pad in en rond Boekarest, we delen veel pakketten uit. Het is overweldigend hoeveel armoede er is en onder welke omstandigheden mensen moeten leven hier. Het communisme heeft duidelijk zijn sporen nagelaten. Het is alweer vrijdag; wat gaat de tijd snel. Vandaag gaan we naar de dagopvang voor dak- en thuislozen in Boekarest om te assisteren bij het kerstdiner voor de zwervers. Ze staan in de rij, hun hele hebben en houwen in slechts twee tassen, sommige zijn kreupel anderen zijn blind, ze vallen buiten de boot en worden niet of nauwelijks geholpen door de instanties. Hier in de opvang zijn ze welkom, vieren we samen het kerstfeest en wordt de boodschap van de geboorte van Jezus verteld, we horen een indringende boodschap over de liefde van God, en nieuwe hoop, juist voor mensen zoals zij. Na afloop krijgen ze hun kerstattentie, pakken hun spullen bij elkaar en verdwijnen weer de straat op. 's Middags delen we op weg naar huis nog pakketten uit op straat, wat mooi om te zien als er ineens een grote glimlach verschijnt als ze worden verrast met een pakket.
Een heftige week met heel veel indrukken ligt achter ons. Mede door uw bijdrage aan de huis-aan-huiscollecte konden we dit mooie werk doen. Wij hebben gezien hoe het geld besteed is, de nood is groot en met uw hulp hopen wij dit werk graag nog jaren voort te kunnen zetten.'
