Afbeelding

Boek over de eeuw van Cor van Zandwijk

Algemeen Rijnsburg

Als iemand 100 jaar wordt is dat een mijlpaal waar vaak uitgebreid bij stil wordt gestaan. En als je ter gelegenheid hiervan dan ook nog eens een boek over je eigen leven in ontvangst mag nemen, is dat helemaal bijzonder.

Door Carin van der Spijk-Kralt

Dit overkomt de heer Cor van Zandwijk, de eerste directeur van de Christelijke Mavo in Rijnsburg. Aanstaande zondag 1 oktober ontvangt hij uit handen van zijn zonen een prachtig opgetekende biografie. Een bijzonder moment om bij stil te staan.

Flinke inbreng

Het boek heeft de titel: 1917 Cor van Zandwijk 2017 'Mijn eeuw' en het is samengesteld door zijn zonen Bart en Kees van Zandwijk. De eerste ideeën om een boek samen te stellen werden tijdens de 99ste verjaardag van de heer van Zandwijk geboren. Kees hierover: 'Mijn oudste broer Bart en ik hebben toen de handen ineen geslagen om het leven van onze vader in boekvorm uit te brengen voor zijn 100ste verjaardag en dat nog bij leven aan hem uit te reiken. Hoewel we deze bijzondere verjaardag hopelijk 8 december aanstaande gaan vieren, willen we het boek nu al overhandigen'.

Broer Bart laat weten dat het boek binnen een half jaar is samengesteld: 'Gelukkig heeft onze vader hieraan zelf nog een flinke inbreng gehad. Dit ondanks zijn fragiele toestand in die periode. In 2016 brak hij zijn heup en lang revalideren was zijn lot.

Inmiddels verblijft hij al weer een jaar in verpleeghuis Van Wijckerslooth in Oegstgeest. De woonplaats waar ons gezin vroeger ook tien jaar heeft gewoond. Gelukkig is onze vader enigszins hersteld. Mentaal is hij nog goed bij de les, fysiek is dat wat minder. Lopen lukt niet meer, en hij verplaatst zich in een rolstoel. Vader is er klaar voor om aanstaande zondag het boek in ontvangst te nemen. We hebben familie en bekenden uitgenodigd, zodat het een gezellige middag gaat worden'.

Herinneringen

Het boek begint, na de inleiding van Bart en Kees, met een hoofdstuk: Opa, vertel's! Daarin geeft de eeuwling antwoord op vragen van zijn zes kleinkinderen zoals: 'Wat vond jij de leukste dag van de week? Was je als kind vaak ziek? En wat was vroeger jouw lievelingsspeelgoed? Uitgebreid komt ook zijn jeugd in Herwijnen aanbod, de onderwijs periode, het huwelijk met zijn jeugdliefde Hil Tromp, het geloof, en de Rijnsburgse periode. Daarnaast toont het boek onder andere veel (familie) foto's, krantenknipsels en diploma's.

Terugkijkend op een leven van bijna 100 jaar vragen we Cor van Zandwijk wat het meeste indruk op hem heeft gemaakt. Hij noemt een aantal verschillende onderwerpen: 'Dat is zeker het harde boerenleven in de jaren dertig van de vorige eeuw. Keihard werken voor weinig opbrengst. Ook 31 augustus Koninginnedag. Deze dag werd uitbundig gevierd in Nederland'. Ook noemt hij de politionele acties in de jaren 47/48 in het toenmalige Nederlands Indië, alwaar een bevriende neef helaas is gesneuveld. Het IJzeren Gordijn, en zijn bezoeken aan de DDR in het kader van de diverse kerkcontacten. 'Ik heb daar geproefd wat het betekende onder Russische invloeden te leven'.

Bijzonder was ook het samengaan van ARP, CHU en KVP in CDA en het ontstaan van de PKN in Nederland. 'Ik was verbaasd dat het hervormden en gereformeerden lukten om in één kerk verder te gaan, ondanks hun grote afstand die er tussen beide was. Op dit moment hebben de huidige spanningen in Noord Korea mijn volle belangstelling. Tegelijk ben ik er zeer bezorgd waar dit toe kan leiden. Ook volg ik de kabinetsformatie met veel belangstelling'.

Hoogtepunten

Als we vragen naar de hoogtepunten uit zijn leven noemt Cor van Zandwijk als eerste het behalen van zijn kweekschool diploma in 1936 en zijn eerste echte benoeming in een volledige baan in 1939. Maar ook het huwelijk met zijn vrouw Hil in 1947 en dat dat ruim 60 jaren heeft mogen duren. Dankbaar is hij ook voor de vier jongens die ze hebben gekregen en dat ze alle vier (ook in het onderwijs) goed terecht zijn gekomen. En niet te vergeten de overstap naar Rijnsburg in 1961, met de benoeming tot directeur. Een mooie tijd volgde daarna in het bloemendorp.

Dieptepunten

Als dieptepunt in zijn leven noemt de heer van Zandwijk het verlies van zijn moeder op jonge leeftijd in 1939. 'Ik was toen 22 en pas net begonnen aan mijn 1e echte baan. Ook het verlies van mijn vrouw in 2008 was een dieptepunt'.

De bijna 100 jarige laat weten dat het boek goed is samengesteld. 'Ik heb waardering voor het vele uitzoekwerk. Ik ben toch wel verrast door wat er allemaal is opgeschreven en hoe anderen naar mij hebben gekeken. Ik ben dankbaar en voel mij een gezegend mens voor een mooi en lang leven al met al'.

De samenstellers van het boek waren verbaasd over de scherpte van hun vader, en zijn wil om waar het kon nog de regie over het geheel te houden. Kees hierover: 'Ook hebben we ons verbaasd over zijn geheugen over feiten van vroeger. En dat hij nu meer begrip heeft voor anders denkenden dan voorheen. Onze vader is milder geworden in zijn oordeelsvorming, zonder daarbij zijn eigen principes los te laten. Bijzonder dat hij zich zelf is gebleven in dit schrijfproces. Hij heeft sterk het gevoel dat de levenscirkel rond is, zonder nog levensmoe te zijn'.

Het boek toont een globaal overzicht over het leven van Cor van Zandwijk. De broers Bart en Kees van Zandwijk noemen de gesprekken met hun vader mooie momenten. 'Tussen alle hectiek van het leven door was het prettig om samen met hem terug te kijken en herinneringen op te halen. Vaak fleurde hij helemaal op bij verhalen en foto's van vroeger. Het doel was ook om het boek bij leven af te krijgen en het onze vader te kunnen aanbieden. Dat is gelukt, missie geslaagd. Het was een klus, maar wel de moeite waard om uit te voeren', aldus Bart en Kees.

Uit de krant