Het verhaal van gesneuvelde soldaat Dick van Delft

Komend weekend staan we stil bij 4 mei dodenherdenking. De dag waarop we die mensen herdenken die door oorlogsgeweld zijn omgekomen. Rijnsburger Wim Hogewoning vertelt waarom deze dag van herdenken bij hem thuis altijd een beladen moment was.

‘Uiteraard ook omdat mijn ouders de Tweede Wereldoorlog bewust hebben meegemaakt. Maar in eerste plaats omdat de oudste broer van mijn moeder één van de vier Rijnsburgse militairen was die niet is teruggekeerd uit Nederland- Indië.’

Dick van Delft ging in 1947 net na zijn 19e verjaardag per boot naar Nederlands-Indië en is op 26 februari 1949 om het leven gekomen door oorlogsgeweld.

‘4 mei was na 26 februari 1949 in het gezin van mijn moeder, de familie Van Delft van de Langevaart altijd een hele zware dag. Zij herdachten hun oudste zoon en broer Dick van Delft die in 1947 als dienstplichtig militair naar Nederlands-Indië vertrok maar nooit meer terug keerde. Dit jaar is dat 75 jaar geleden. Zijn naam staat vermeld op de gedenksteen naast het oorlogsmonument in Rijnsburg.’

Naar Nederlands-Indië 

Dick van Delft, oudste zoon uit een gezin van 5 jongens en 1 meisje, werd in april 1947 als 19-jarige opgeroepen als dienstplichtig militair. 

Na een basis opleiding van 4 maanden bij korps mariniers in Bergen op Zoom vertrok hij met vele andere militairen op 28 augustus 1947 per boot MS Kota Inten richting Nederlands-Indië waar ze op 24 september arriveerden.

‘Hij heeft daar geruime tijd als chauffeur gediend. Na ruim anderhalf jaar, een aantal weken voordat hij weer naar huis zou gaan, gaat hij op 26 februari 1949 als chauffeur mee met een routine patrouille om een weg nabij de post Banjoe-Oerip te controleren op explosieven. Op de terugweg rijden ze regelrecht een hinderlaag in en worden zwaar onder vuur genomen. Dick van Delft en nog 4 anderen worden hierbij gedood.’

‘Via de dominee kwam dit verschrikkelijke nieuws bij mijn opa en oma, mijn moeder en haar vier broers. Dit alles heeft een behoorlijke stempel gedrukt op het gezin.’

‘Mijn opa en oma hebben het hier altijd heel moeilijk mee gehad en konden er nauwelijks over praten. Vele maanden later werden zijn persoonlijke spullen in een grote groene legerkist bij hen afgeleverd op de Langevaart. Dick van Delft ligt begraven op het Nederlandse Ereveld Kembang Kuning in Surabaya op Oost-Java.’

Zoektocht

‘Van jongs af aan heeft het verhaal, van die voor mij onbekende oom die in Nederlands Indië was doodgeschoten, mij gefascineerd.’ 

‘In 2009 ben ik met de informatie die ik had op Internet gaan zoeken of ik er iets over kon vinden. Per toeval stuitte ik op een website waar mensen hun eigen verhaal en ervaringen uit Nederlands-Indië konden plaatsen.’ 

‘Ik zocht op die site op de naam ‘Van Delft’ en vond heel verrassend de gebeurtenis waarbij mijn oom dus was gesneuveld. De eerste zin die ik tegen kwam was: ‘De chauffeur Dick van Delft zat rustig te wachten’. Dit was echt heel bijzonder. Uiteindelijk ben ik er achter gekomen dat de schrijver van dat verhaal de patrouillecommandant was die dus één van de gewonden was.’

‘In die periode had ik regelmatig contact met mijn neef Martin van Delft waarvan ik wist dat ook hij erg geïnteresseerd was in het verhaal achter deze dramatische gebeurtenis.’ 

‘Het toeval wilde dat hij enige tijd daarvoor bij het ministerie van defensie allerlei informatie had opgevraagd en kopieën kreeg opgestuurd van diverse officiële stukken die betrekking hadden op deze gebeurtenis. 

Opeens kregen we een beter beeld van wat er gebeurd was op die bewuste 26 februari 1949. Dat beeld werd voor ons nog veel duidelijker toen wij in contact konden komen met de bewuste patrouillecommandant Cees Hartsuiker en zijn we in 2010 bij hem op bezoek geweest. Hij kon zich Dick nog goed herinneren. Dit maakte alles nog veel meer bijzonder.’ 

‘Via deze patrouillecommandant zijn we ook in contact gekomen met een dienstmaat en hele goede vriend van Dick, Rien Batenburg. Ook hem hebben we toen een bezoek gebracht en tijdens de gesprekken merkten we dat hij het er nog steeds moeilijk mee had.’

‘Batenburg vertelde dat hij en Dick samen plannen hadden om een transportbedrijf te gaan beginnen zodra ze weer in Nederland waren terug gekeerd. Helaas is dat er nooit van gekomen. Rien Batenburg heeft wel regelmatig de familie Van Delft bezocht in Rijnsburg, dit heeft veel voor onze opa en oma betekend.’

Lees meer in De Katwijksche Post van deze week. Voor nog geen 5 euro per maand heeft u al een abonnement.